Στον αργο τουρισμό έχουν εταχθεί πλέον και πολλά διεθνή πρακτορεία που οργανωνουν εκδρομές με λιγότερο φρενήρεις ρυθμούς και όχι «μπες-βγες» στη θάλασσα, στο μουσείο, στην πλατεία για καφέ, στην ταβέρνα για φαγητό, στο αερδρόμιο και πίσω.
Ανεξάρτητα από τα γραφεία που διοργανώνουν διακοπές σε πιο ανθρώπινες συνθήκες και ρυθμούς, η φιλοσοφία του συστήματος αν και νέα για Αμερικανούς και λοιπούς, είναι πολυ παλιά και κοντά στον τρόπο που κάνουμε ετσι κι αλλιώς τις διακοπές μας εμείς οι Έλληνες στην Ελλάδα -δηλαδή με μοναχικές και όχι μαζικές εκδομές, οικογνειακές ή ατομικές περιηγήσεις με το «πάσο» μας, φαγητό με την ησυχία μας, καφεδάκι με τις ώρες, ταβέρνα επίσης κάνα δίωρο μίνιμουμ κ.λπ. Βέβαια ως γνωστόν (σε πολλούς) ο πιο αργός τουρισμός στον κόσμο ασκείται δεκαετίες τώρα στην Ικαρία….
Ο αργός τουρισμός (Slow Tourism) συνδέεται γενικά με το «αργό κίνημα/slow movement» –και το «αργό φαγητό».
Εκτενή αναφορά για τον «αργό τουρισμό» κάνει σε τελευταία μελέτη του το Εργαστήριο Τουριστικών Ερευνών και Μελετών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σύμφωνα με τη μελέτη, ο νέος τύπος τουρισμού βασίζεται στην ανεξάρτητη εξερεύνηση από την πλευρά του τουρίστα με έναν αειφόρο τρόπο.
Η κύρια τάση είναι η απόκτηση εμπειριών με τρόπους που είναι φιλικοί στο περιβάλλον, που προϋποθέτει αλληλεπίδραση με τους ντόπιους, γνωριμία με την τοπική κουλτούρα αλλά και τις φυσικές καλλιέργειες ενός τόπου και κινείται στον αντίποδα του μαζικού ή γρήγορου τουρισμού, του fast tourism.
Προϋπόθεση για αυτά είναι να μένει κάποιος στην κοινότητα που επισκέπτεται πάνω από μια εβδομάδα
Σήμερα υπάρχει δίκτυο πόλεων αργού τουρισμού (www.cittaslow. org/). Οι δήμοι που μετέχουν στο δίκτυο έχουν ως φιλοσοφία την «ανάκτηση του χρόνου», το ταξίδι όπου ο άνθρωπος είναι πρωταγωνιστής, ο σεβασμός στην υγεία των πολιτών, η αυθεντικότητα των προϊόντων και το ντόπιο φαγητό-πιάτα της περιοχής, η γνωριμία με την τοπική παράδοση, με τα έργα τέχνης που συχνά διαθέτει μια περιοχή, με την ιστορία της, με τη θρησκευτική λειτουργία τους κ.λ.π.
Η μελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου μετά την ανάλυση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, λόγω της γεωγραφικής και γεωμορφολογικής ιδιαιτερότητας, πολλά νησιά της Ελλάδας και κυρίως των Κυκλάδων θεωρούνται ιδανική περίπτωση για ένταξή τους στο δίκτυο πόλεων αργού τουρισμού.
Για οσους μένουν Αθήνα ή γενικά στη πόλη τους, αργός τουρισμός μπορεί να γίνει και σε αστικά κέντρα, με επισκέψεις σε στέκια και γειτονιές που δεν έχει ξαναπάει κάποιος Υπάρχουν πάντα τα μουσεία, αλλά και τα ήσυχα καφενεδάκια σε κρυφές γωνιές, οι μη πολυσύχναστες παραλίες όπου πρέπει απλώς κάποiος να έχει μαζί και το ψυγειάκι του για νερό ή πικ νικ, και πολλά σημεία της πόλης που ειδικά τον Αύγουστο είναι σχεδόν κενά και επιτέλους ανθρώπινα
