οι θαλασσιες οι χαντρες

Π.Ε. Σερρών: Χώροι για τη στέγαση άστεγων σε ακραίες καιρικές συνθήκες

Το 20,1% του πληθυσμού της χώρας απειλείται από τη φτώχεια, σύμφωνα με την έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης του 2010 της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ). Ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται σε 3.030.900 άτομα.

Ένας στους πέντε Έλληνες απειλείται από τη φτώχεια

Τους χώρους στέγασης-προστασίας άστεγων σε ακραίες καιρικές συνθήκες, που όρισαν οι δήμοι της περιφερειακής ενότητας Σερρών, κατόπιν σχετικού εγγράφου του υπουργείου Υγείας, γνωστοποίησε η αντιπεριφέρεια.

Αναλυτικότερα, οι χώροι αυτοί είναι:

Δήμος Σερρών: Δημοτικό Μέγαρο Σερρών, ΔΕΠΚΑ, δημοτικά καταστήματα Προβατά, Σκουτάρεως, Λευκώνα.
Δήμος Σιντικής: Mαθητική Εστία Σιδηροκάστρου.
Δήμος Νέας Ζίχνης: Παλιό Δημαρχείο Νέας Ζίχνης.
Δήμος Βισαλτίας: Γυμνάσιο Σιτοχωρίου, Ξενώνας Χουμνικού, Δημοτικά Σχολεία Αχινού, Αμπέλων, Σησαμιάς, Νικόκλειας, Ανθής και  Θερμών, κλειστά γυμναστήρια Νιγρίτας και Μαυροθάλασσας, πρώην δημαρχείο Μαυροθάλασσας και πρώην Κέντρο Υγείας Μαυροθάλασσας.
Δήμος Αμφίπολης: Δημοτικός Ξενώνας Ροδολίβους, πρώην Δημοτικά Σχολεία Κρηνίδας, Ηλιοκώμης και Κορμίστας.
Δήμος Ηράκλειας: Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων Βαλτερού και Στρυμονικού, Δημοτικά Σχολεία Λιθοτόπου, Κερκίνης, Καρπερής, Παλαιοκάστρου, Νέας Τυρολόης και Κλειστό Γυμναστήριο Σκοτούσσης.

http://www.aftodioikisi.gr/perifereies/16658

Το καφενείο η «Ωραία Ελλάς».

Το πρώτο χρηματιστήριο

Προστέθηκε από 24grammata

Το 1836  ο Ιταλός  Μπιρινταρέλλι εγκαινιάζει στην Οθωνική Αθήνα το καφενείο του «Bella Grecia» (σ΄έναν άλλον Ιταλό, τον Καζάλι, ανήκε το μοναδικό, τότε,  ξενοδοχείο της πρωτεύουσας, με το όνομα «Νέον Ξενοδοχείον» ή «Albergo Nuovo», που λειτούργησε το 1835). Το καφενείο βρισκόταν στη διασταύρωση Ερμού και Αιόλου και για 45 χρόνια θα αποτελέσει το κέντρο της πολιτικής ζωής του νεοσύστατου κράτους. Με το πέρασμα των χρόνων το καφενείο θα εξελληνιστεί και θα μετονομαστεί «Ωραία Ελλάς».

Κατά την παράδοση, όταν ο Όθων διόριζε νέα κυβέρνηση, έβγαινε για περίπατο με την Αμαλία στην Αιόλου (ο σημαντικότερος δρόμος της εποχής) και περνούσε μπροστά από το καφενείο. Αν οι θαμώνες έβγαιναν έξω και τον χειροκροτούσαν, σήμαινε ότι η  νέα κυβέρνηση είχε λαϊκό έρεισμα. Αν αντίθετα έμεναν στις καρέκλες τους, καθώς περνούσε το βασιλικό ζεύγος, δήλωναν την αντίθεση τους. Το καφενείο ήταν το πιο μοντέρνο της εποχής (διέθετε και μπιλιάρδο) και γι αυτό ήταν το στέκι των διανοούμενων και των προοδευτικών Αθηναίων. Με τον καιρό έγινε το κέντρο της αντιβασιλικών. Αντίθετα, οι φιλοβασιλικοί σύχναζαν στο καφενείο «Πράσινο Δέντρο», στην αρχή της Ιερά Οδού και επιδίδονταν σε αγώνες τοξοβολίας (στην αυλή του καφενείου).

Η Ωραία Ελλάς εθεωρείτο το άντρο των αντί-οθωνικών και γι αυτό Βαυαροί στρατιώτες αλλά και «αγανακτισμένοι πολίτες» συχνά – πυκνά εισέβαλαν και ξυλοκοπούσαν τους θαμώνες. Ειδικά όσους φορούσαν ψάθινα καπέλα (σκιάδια), τους λεγόμενους σκιαδιστές. Την εποχή εκείνη (1859-1861) όποιος φορούσε ψάθινο καπέλο εθεωρείτο αντιβασιλικός και τον σάπιζαν, απροειδοποίητα, στο ξύλο.

Το 1870, στο ίδιο κτήριο με το καφενείo (αλλά στον πρώτο όροφο), λειτούργησε «Λέσχη των Εμπόρων Αθηνών» που χρησίμευε ως τόπος συναντήσεως των επαγγελματιών, αλλά και για να  διαπραγματεύονται τα ομολογιακά δάνεια και οι μετοχές (η Αθήνα δε διέθετε, ακόμα τότε, χρηματιστήριο). Και όταν δεν τους χωρούσε ο πρώτος όροφος κατέβαιναν και στο καφενείο όπου συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις με ούζα και κονιάκ. Γύρω από το μπιλιάρδο του καφενείου «Ωραία Ελλάς» λειτούργησε το πρώτο λαϊκό χρηματιστήριο και φυσικά οι αετονύχηδες κορόιδευαν τον κοσμάκη, με αποκορύφωμα τις υπερτιμημένες μετοχές των μεταλλείων του Λαυρίου. Αντίθετα, σήμερα, η υπερσύγχρονη Σοφοκλέους που μετακόμισε στην Λεωφ. Αθηνών  εγγυάται τη σοβαρότητα της επένδυσης (ρωτήστε κανένα «εγκλωβισμένο» του 1999 για να σας το επιβεβαιώσει).